De ontwikkeling van de woonwijk
Zoals in voorgaand artikel reeds genoemd werd de fabriek in 1978 vanwege de krimpende markt uiteindelijk opgeheven. In de leegstaande panden werden door enkele ondernemers enige tijd werkplaatsen ingericht, waaronder autosloperijen. Het werd tevens gebruikt als opslag voor oude machines.
Meerdere projectontwikkelaars – de eerste was Amvast Vastgoed – toonden vanaf 1978 belangstelling voor het braakliggende terrein – ± 3 hectare groot – wat uiteindelijk gekocht werd door de firma Goossen uit Almelo – onderdeel van het Wesselsconcern uit Rijssen.
Er waren na sanering rond 1983 –‘84 meerdere plannen voor huisvesting ontworpen geweest hetgeen aanvankelijk weerstand opriep bij de bewoners van het dorp Lonneker, omdat men vreesde dat het gebied tussen de Demmerskamp en het Steumke met de tijd volgebouwd zou gaan worden. Ook was er reeds eerder door de Dorpsraad aangedrongen op het neerhalen van muren en gebouwen vanwege instortingsgevaar voor de daar spelende Lonneker jeugd. Voor het aanbod van grote percelen met omvangrijke woningen in het 1e plan bleek geen belangstelling en voor een 2e plan – met vrijstaande woningen en huizen voor beginners – was evenmin onvoldoende belangstelling.
Begin jaren negentig werd het huidige plan door de gemeente goedgekeurd en uiteindelijk werden in 1994 er 38 kavels als landhuizen onder de naam ‘Lonneker Marke’ via makelaar Ten Hag aangeboden. De heer Boy Wendrich van architectenbureau IAA aan de Kortenaerstraat – later gehuisvest in het vroeger Memphishotel bij het Volkspark – was de ontwerper van de zgn. Engelse Landhuizen: zie Historie F.
Alle bouwputten werden in 1994 tegelijk gegraven en in het voorjaar waren er al 6 kavels verkocht, enkele maanden later nog eens 3, verspreid over het hele gebied. De fam. Lankreijer was de eerste koper op kavel 3 (huisnr. 5); op dit perceel werd de eerste paal aangelegd door in een boorgat beton te spuiten (zie foto). De boorgaten waren soms meer dan 16 meter diep (tot de zandlaag) gemaakt vanwege de dikke leemlagen. Zij betrokken de woning op 1 juli 1994.
In de loop van dat jaar vernamen de 9 kopers via het geruchtencircuit dat het gebied Lonneker Marke ‘Lonneker Steumke’ zou gaan heten. Pas bij navraag bij de makelaar werd ons verteld dat de nieuwe naam was voorgesteld door de Lonneker Dorpsraad, die door de gemeente Enschede was geconsulteerd, nadat gebleken was dat de naam Lonneker Marke aan de overkant van de Lossersestraat reeds bestond. Vanwege de schrijfbaarheid was er gekozen voor ‘eu’ in plaats van ‘o-umlaut’. Meerdere kopers waren onaangenaam verrast en brachten dit in op een van de eerste vergaderingen van de nieuw op te richten ‘Vereniging van Eigenaren Lonneker Steumke’ in de zomer van 1994 in hotel Savonije in Lonneker
“Taalstrijd”
W. Janssen van kavel 33 had al in juli van dat jaar – vóór genoemde vergadering van de vereniging – schriftelijk bij de gemeente bezwaar aangetekend tegen de nieuwe naamgeving. Deze brief bleek echter pas in november van dat jaar in de voltallige gemeenteraad aangeboden te zijn en in januari 1995 verschenen er plotseling opzienbarende artikelen in de plaatselijke kranten. Janssen had geen bezwaar gemaakt tegen de naam Lonneker Steumke als ‘wijk ’, maar wel als naam voor een straat. Zoals tot heden blijkt leidt de naam als adresvoering van tijd tot tijd nog steeds tot misverstanden of verschrijvingen. Janssen werd door de Twentse Courant als niet-Twentenaar als “greune gapert” betiteld en het dreigde tot een polemiek te ontaarden door opvolgende artikelen in de Twentsche Courant en de Tubantia. Een daarvan gebruikte zelfs de kop “Lonneker Steumke inzet taalstrijd”. Een verzoek om geïnterviewd te worden door radio Oost werd door Janssen afgewezen. Het liep met een sisser af.
De nieuwe naamgeving had in de zomer – voorafgaande aan de krantenartikelen – in de eerste vergadering van eigenaren al tot enige discussie geleid en het verbaasde enkele bewoners dan ook dat er later in het jaar alsnog genoemd artikel in de krant stond over de naamgeving. In de eerste vergadering die zomer waren bij een peiling over de nieuwe naamgeving de stemmen gestaakt. Er was toen afgesproken dat men zich voor de volgende vergadering zou verdiepen in andere, vroegere benamingen voor dit gebied. Ondanks voorstellen van andere namen was er in de daarop volgende vergadering bij een hoofdelijke stemming door een krappe meerderheid een akkoord bereikt over de naam ‘Lonneker Steumke’. Dus Janssen had de medebewoners buiten zijn schuld om door deze ‘verlate’ krantenartikelen toch wel wat uit te leggen (zie verslag eerste vergadering van Club van Eigenaren). Ook dat liep met een sisser af.